Miliarderzy doszli do wniosku, że dobrobytu dla wszystkich nie wystarczy. Ci najbardziej świadomi już na początku lat ‘2000 wiedzieli, że amerykański styl życia kojarzony z małym, białym domkiem na przedmieściach, wygodnym samochodem, stabilną pracą, dwójką-trójką dzieci i zasobna emeryturą jest już nieosiągalny nawet dla społeczeństw zamożnych państw zachodnich. Dlatego niepobudzające społecznych nadziei i mało wydajne koncepcje zarządzania społecznego w postaci kapitalizmu i demokracji należy jak najszybciej wygasić.
Bezpośrednimi produktami liberalnej demokracji i wolnorynkowego kapitalizmu miały być dostępne dla każdego nadzieje spełnienia amerykańskiego snu. Każde państwo, które przyjęło religię demokratyzmu i kapitalizmu miało zapewniać każdemu swojemu obywatelowi równe szanse osiągnięcia finansowego sukcesu, społecznego prestiżu, osobistej satysfakcji, życiowego spełnienia i bezpiecznej starości. Niewydajny system oparty na powszechnym zadłużeniu państw i obywateli musiał się zawalić. Po transferze produkcji, miejsc pracy, technologii i kapitału na Daleki Wschód, głównie do Chin, od początku lat ’90 trudno było spodziewać się innego zakończenia koncepcji nieustającego wzrostu wynikającego z rozpasanej konsumpcji niż powszechne bankructwo państw zachodnich. Ale nie miliarderów.
Współpracujący z Państwem Środka najbogatsi ludzie Zachodu, którzy swoimi decyzjami biznesowymi i politycznymi przyczynili się do upadku cywilizacji z której wyrośli pozazdrościli komunistycznym – chińskim elitom – systemu nielimitowanej, niekontrolowanej i nieprzemijającej władzy.
Aby podobne chińskim rozwiązania mogły być wprowadzone w państwach zachodnich należy przede wszystkim pozbawić społeczeństwa tych państw wyobrażeń i nadziei lepszego, coraz bardziej dostatniego życia, kreowanych, rozbudzanych i utrwalanych w nich przez dziesięciolecia funkcjonowania wolnego rynku. Pozbawienie społeczeństw demokratycznych złudzeń i kapitalistycznych nadzieli to zadanie najtrudniejsze w projekcie rewolucji miliarderów, rewolucji a rebours. Pandemia COVID-19 (a najprawdopodobniej również kolejne pandemie odpowiednio zmutowanych wirusów) jest do tego celu narzędziem idealnym. Narzędziem pozbawiania nadziei tych, którym mogłoby przyjść do nierozsądnych głów bronić pozostałości niechlubnej historii wolnościowych fanaberii.
Fałszywa pandemia umożliwiła rządzącym wdrożenie realnych narzędzi pozbawiających społeczeństwa dotychczasowych przywilejów w czterech podstawowych obszarach: własności prywatnej we wszelkiej możliwej postaci; wpływu na władzę w oparciu o mechanizmy demokratyczne; praw i wolności gwarantowanych dotąd przez konstytucje i demokratyczne instytucje; oraz zwyczajów, obyczajów, nawyków kulturowych i praktyk religijnych do jakich społeczeństwa cywilizacji zachodniej były przyzwyczajane przez ostatnie kilkadziesiąt, jeśli nie kilkaset lat.
W miejsce dotychczasowych regulatorów społecznych wprowadzany jest powszechny system cyfrowej kontroli totalnej, oparty o technologie gigantycznych baz danych, szybkiej transmisji tychże danych w czasie rzeczywistym (co umożliwią rozwiązania 5G i 6G), sztucznej inteligencji oraz wszechobecnej przemocy – fizycznej, finansowej, politycznej, ideologicznej i medialnej.
To pięć głównych obszarów gospodarczo- społeczno- politycznych zmian, wprowadzanych pod pretekstem pandemicznego zagrożenia.
Gasną mrzonki o nieograniczonym awansie materialnym i społecznym. Mit od pucybuta do miliardera właśnie się dezaktualizuje. Drabiny społecznego awansu zostały powciągane na samą górę przez tych, którzy dysponują nieograniczonym dostępem do cyfrowego pieniądza, generowanego na zawołanie w dowolnej ilości. Teraz będą obowiązywać nowe mity: od milionera do bezdomnego, od krezusa do mieszkańca zbiorowego baraku, od eksperta do bezwolnego dawcy narządów.
Pandemia zakończyła powojenny czas dobrobytu i stała się cezurą mrocznych wieków ludzkości – postpandemicznego, dystopijnego totalitaryzmu na wzór chiński, którego początków jesteśmy świadkami. Początków nowego, ponurego świata budowanego właśnie na gruzach wolnorynkowego kapitalizmu i liberalnej demokracji.
SAD
Foto: Flicktr (Licencja Creative Commons)
